با توجه به محدودیتکمی منابع چوبی و مواد پلاستیک، و رشد روزافزون تقاضای مصارف صنعتی و ساختمانی به مواد اولیه با کیفیت و طول عمر بیشتر، و همچنین توجه به جنبه های نوآوری محصول و اثرات زیست محیطی ، می توان از کامپوزیت چوب-پلاستیک(WPC)بعنوان یک تکنولوژی پیشرونده و قابل توسعه نام برد.

بطور کلی کامپوزیت چوب-پلاستیک از ترکیب یک فاز پلیمر طبیعی (الیاف چوبی و سلولزی) و یک فاز پلیمر مصنوعی (ترموپلاستها) حاصل می شود.

منابع چوبی و سلولزی بصورت خاک اره چوب ، پودر چوب و کاغذ و سایر الیاف طبیعی مانند کتف، باگاس، کاه گندم و برنج، پوست گیاهان و ... در این نوع کامپوزیت مورد استفاده قرار می گیرد.

ترموپلاستیکهایی همچون (PP, PE, PVC, PS) بدلیل خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب، فراوانی و قیمت مناسب و فرآیندپذیری (توسط روش های متداول پلاستیک ها) برای WPC ارجعیت دارند.

کاربردهای متنوع و چشم انداز مناسبی برای کامپوزیتهای چوبی در صنایع مختلفی همچون دکوراسیون و معماری، خودروسازی، کشتی سازی، واگنهای مسافری، کافکس، لوازم خانگی و شهرسازی، و کلیه محصولات صنعتی که به شکل چوبی و پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرند،وجود دارد.